“Καθαρή έξοδος” της Shell από την αγορά είναι το ζητούμενο πριν κλείσει το deal με τη ΔΕΠΑ

Εβδομάδα επίλυσης και των τελευταίων εκρεμμοτήτων, χαρακτηρίζουν την τρέχουαα, για το ντιλ ΔΕΠΑ-Shell, άνθρωποι με γνώση των διεργασιών, οι οποίοι μετέχουν στις πολυ συχνές πλέον συναντήσεις.

Ενός ντιλ, μέσω του οποίου η ολλανδική εταιρεία αποχωρεί από την ελληνική αγορά μετά από πολλά χρόνια παρουσίας, και το οποίο γίνεται στη βάση της εξαγοράς έναντι 150 εκατ ευρώ από τη ΔΕΠΑ του ποσοστού 49% που κατέχει η Shell στην Αττική : Αφενός στην προμήθεια, δηλαδή στην ΕΠΑ Αττικής, αφετέρου στη διανομή (ΕΔΑ Αττικής).

Αλλά για να είναι “καθαρή” η έξοδος της Shell, πρέπει να κλείσουν και οι τελευταίες τεχνικές λεπτομέρειες. Να πάψουν δηλαδή να υφίστανται “ουρές” και εκρεμμότητες, αφενός σχετικά με μελλοντικές ευθύνες της Shell, αφετέρου σχετικά με τον αποκλεισμό κάθε ενδεχομένου να ενεργοποιηθεί εκ νέου η τελευταία στην ελληνική αγορά. Ζητήματα που όπως εξηγούν οι ειδικοί, αποτελούν όρους, οι οποίοι λαμβάνονται υπόψιν σε κάθε παρόμοια διαδικασία πώλησης και αγοράς.

Στο θέμα των ευθυνών, η συζήτηση αφορά την εκ των προτέρων εξασφάλιση των δύο πλευρών απέναντι σε ενδεχόμενες εκρεμμότητες (πχ φορολογικές, περιβαλλοντικές) που μπορεί να εμφανιστούν κάποια στιγμή στο μέλλον.

Οσο για το ζήτημα της επανεργοποίησης, η συζήτηση αφορά τον αποκλεισμό κάθε πιθανής επαναδραστηριοποίησης της Shell στην αγορά, με αντικείμενο, παρόμοιο με το σημερινό. Δεν θα είχε με άλλα λόγια, συμφέρον η ΔΕΠΑ να πληρώσει σήμερα 150 εκατ. ευρώ, και μετά από κάποια χρόνια να δει και πάλι την ολλανδική εταιρεία, να παίρνει θέσεις στην αγορά μέσα από κάποιο ανταγωνιστικό σχήμα.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι ναι μεν η κουβέντα ανάμεσα στις δύο πλευρές γίνεται στη βάση των 150 εκατ. ευρώ, μένει ωστόσο να φανεί, που ακριβώς θα κάτσει η μπίλια. Εξάλλου το παραπάνω ποσό, είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο, όπως παρατηρούν και οι μέτοχοι της εταιρείας. Εάν πάντως κλείσει το ντιλ σε αυτά τα επίπεδα, τότε το “success fee για τους δύο συμβούλους, δηλαδή την Rotchild και την Alpha Bank, θα ανέλθει σύμφωνα με τις πληροφορίες στα… 4 εκατ. ευρω.

Στις συναντήσεις λοιπόν αυτής της εβδομάδας, θα μπουν και οι τελευταίες πινελιές στο σχέδιο, το οποίο εν συνεχεία θα ανοίξει και το δρόμο για την οριστικοποίηση του μοντέλου αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ.

Σε γενικές γραμμές, αυτό προβλέπει ότι η ΔΕΠΑ σπάει στα δύο, σε μία εταιρεία δικτύων και σε μία εμπορίας, κάθε μία εκ των οποίων θα πουληθεί αυτόνομα, σύμφωνα με το μοντέλο αποκρατικοποίησης στο οποίο συμφώνησαν κατ’ αρχήν οι εκπρόσωποι των θεσμών με τον υπ. Ενέργειας Γ. Σταθάκη.

Στην πρώτη, το Δημόσιο θα κρατήσει πλειοψηφικό ποσοστό, ενώ στη δεύτερη μικρότερο, όπως ανέφερε ο υπουργός το Σάββατο, μετά τη σχετική συνάντηση, δίχως ωστόσο να εξηγήσει ποια ακριβώς ποσοστά θα πουληθούν, προφανώς επειδή το σχέδιο δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί στην τελική του μορφή.

Σχέδιο, πάντως, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε πέσει στο τραπέζι από το ΤΑΙΠΕΔ και όχι από τον κ. Σταθάκη (βλέπε εδώ σχετικό ρεπορτάζ του energypress στις 11 Μαϊου), ο οποίος επέμενε εξαρχής σε ένα αρκετά πιο περίπλοκο μοντέλο. Εκείνο της δημιουργίας μιας εταιρείας holding, που θα εισαγόταν στο Χρηματιστήριο και θα απαρτιζόταν από τρεις θυγατρικές: μία με τα δίκτυα με δυνατότητα πώλησης μειοψηφικού ποσοστού, μία με την εμπορία και δυνατότητα πώλησης πλειοψηφικού ποσοστού, και μία τρίτη, που θα παρέμενε υπό τη holding ελέγχοντας το χαρτοφυλάκιο των διεθνών έργων της ΔΕΠΑ (αγωγοί, όπως IGB, IGI Poseidon κ.λπ).

Επειδή όμως οι δανειστές εξέφρασαν προφανώς αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του παραπάνω σχεδίου, ακριβώς λόγω της περιπλοκότητάς του, τελικά κέρδισε έδαφος η πρόταση, αντί για holding, να δημιουργηθούν και να πωληθούν δύο θυγατρικές, μία για τα δίκτυα και μία για την εμπορία